రిసైకిల్ : యంత్రలాభం

రచనా కాలం : ఏప్రిల్ 2001
నా ఒరిజినల్ పోస్టు వాటి అనుబంధ చర్చలూ ఇక్కడ


తెల్లవార్తుంది. యంత్రంలా లేస్తాను కాళ్ళూ చేతులూ మొహం... యంత్ర భాగాలన్నీ శుభ్రం చేసుకుంటాను. యాంత్రిక దినచర్య ప్రారంభమవుతుంది. ఇతర యంత్రాలని కలుస్తూ మాట్లాడుతూ దాటుకుంటూ దినచర్య సాగిపోతూ ఉంటుంది. కొన్ని యంత్రాలకి చక్రాలుంటాయి. మరికొన్నిటికి రంగురంగుల లైట్లుంటాయి. కొన్నిటికి గేర్లూ స్క్రూలూ బోల్ట్లూ ఉంటాయి. కొన్నిటికి మాత్రం నాలాగే కాళ్ళూ చేతులూ తలా మొండెం ఉంటాయి.

కొన్ని పెట్రోలు తాగుతాయి. కొన్ని డీజెల్ని మింగుతాయి. కొన్ని కరంటుతో పని చేస్తాయి. కొన్ని అన్నం, బ్రెడ్డు, పాస్టా, పిజ్జా తింటాయి. కానీ వాటన్నిటికీ మాత్రం దినచర్య ఎవరో ముందుగానే సిద్దంచేసి వుంటారు. ఎవరో గీసిన గీతల వెంట వురుకులూ పరుగులూ.


అలానే ఈ రోజు కూడా సాగిపోతూ వుంటుంది. మరో దినం.... మరో గండం. రోజంతా మాలో మాకు పోటీ. ఒకళ్ళ వంక ఒకళ్ళం ఎప్పుడూ అనుమానంగా భయంగా చూసుకుంటూ వుంటాం. ఏ వుక్కుపాదమో నా పీక మీద అడుగేసి ముందుకెళ్ళిపోతుందేమోననే ఆదుర్దా ఎప్పుడూ నా వెన్నంటే వుంటుంది. ఏ అమెరికా మంత్రమో, జర్మనీ యంత్రమో తమని చెత్త బుట్టలోకి చేర్చేస్తుందేమోనని స్వదేశీ యంత్రాల భయం. అంతా పీచు పీచు మంటూ గొర్రెపోతుల్లా గంభీరంగా పని చేసుకుపోతుంటారు.


నిజం చెప్పొద్దూ... నా కాళ్ళనీ చేతుల్నీ చూసుకుంటుంటే అసహ్యం వేస్తుంది నాకు. ఈ కొరగాని ఎముకల్ని పీకేసి, నాలుగు ఉక్కు ముక్కలూ పేర్చుకుంటే బాగుణ్ణనిపిస్తుంది. మరో నాల్గు రోజులు ఎక్కువ తిండి దొరికే అవకాశం వుండొచ్చు. నాకనిపిస్తుంది, సృష్టి కర్తనేవాడే వుంటే చెప్పాలని, మనిషిని రి-డిజైన్ చెయ్యాల్సిన సమయం వచ్చిందని. ఈ తోలు లివర్నీ పీకేసి ఓ హైడ్రాలిక్ లీవర్ని పెట్టాలి. ఈ తోలు గుండె స్థానంలో ఓ ఫోర్ స్ట్రోక్ ఇంజిన్ పెట్టాలి. లేకపోతే ఈ అధునిక యుగంలో బతికేదెట్టా?


ఆలోచనల్లోనే రోజు గడిచి పోతుంది. బతుకుజీవుడా అనుకుంటూ యాంత్రికంగానే కదుల్తాను. రాత్రిక్కూడా విశ్రమించని, విశ్రమించ నవసరంలేని యంత్రాల వంక అసూయతో, భయంతో చూస్తూ. మరో రోజు బతికేసినందుకు నన్ను నేను అభినందించు కుంటాను.

యంత్రలాభం ఎంత లాభమో స్టాక్ ఎక్చేంజిలోనూ అడగొచ్చు, స్మశానంలోనూ అడగొచ్చు.... మనకేది దగ్గరయితే అది.

-అక్కిరాజు భట్టిప్రోలు